annabel lee

edgar allen poe'nin harika şiiri. edgar'ın son şiiri. her zamanki gibi güzel bir kadının ölümü şiirin ana temasıdır. senelerce senelerce evveldi. bir deniz ülkesinde, yaşayan bir kız vardı bileceksiniz, ismi; annabel lee. hiç birşey düşünmezdi sevilmekten, sevmekten başka beni. o çocuk ben çocuk, memleketimiz, o deniz ülkesiydi. sevdalı değil karasevdalıydık, ben ve annabel şee. göklerde uçan melekler, kıskanırlardı bizi. bir gün işte bu yüzden göze geldi, o deniz ülkesinde üşüdü bir rüzgarından bulutun güzelim annabel lee. götürdüler el üstünde koyup gittiler beni. mezarı oradadır şimdi o deniz ülkesinde. biz daha bahtiyardık meleklerden onlar kıskanırdı bizi. evet! bu yüzden şahidimdir herkes ve deniz ülkesi bir gece rüzgarından bulutun üşüdü gitti annabel lee. sevdadan yana kim olursa olsun, yaşca başca ileri geçemezlerdi bizi. ne yedi kat göklerdeki melekler, ne deniz dibi cinleri, hiç biri ayıramaz beni senden. güzelim annabel lee ay gelir ışır, hayalin erişir. güzelim annabel lee. orda gecelerim uzanır beklerim, sevgilim sevgilim hayatım gelinim. o azgın sahildeki, yattığın yerde seni...

t: edgar allan poe'nin sevdiği kadına yazdığı şiir. şiirin orjinalinde "i was a child and she was a child" sözleriyle çocukluğun getirdiği masumiyetin, sevgi bağına dönüştüğü harika bir eser.

neden bilmiyorum ama bu şiiri çok seviyorum. hem orijinalini hem de çevirisini. i̇çime o kadar işledi ki her aklıma gelişinde uzaklara dalıyorum. 'bir gece rüzgarından bulutun üşüdü gitti annabel lee.'